Loslaten…

Loslaten
Dit thema komt zo af en toe heel duidelijk in mijn leven naar voren op verschillende gebieden.

Op dit moment laat ik voor de zoveelste keer mijn oudste zoon weer een stukje meer los. Hij is vorige week voor vier jaar vertrokken naar het buitenland, waar hij gaat promoveren. Ik ben natuurlijk supertrots als moeder! Maar dit vertrek is ook weer een afscheid, waarin ik loslaat.

De dagen worden korter, het wordt kouder, we zijn weer volop aan het werk en gaan naar school. Ook is vorige week de meteorologische herfst begonnen, we genieten van de laatste zonnige dagen. We nemen afscheid van de zomer.

Ook in mijn praktijk moet ik regelmatig loslaten; in de tijd dat ik met de kinderen en hun ouders werk, bouw ik een band met hen op. Als een kind na verloop van tijd lekkerder in zijn of haar vel zit, weer blij is, zijn of haar gevoelens op een prettige manier kan uiten. Als ouders weer kunnen ontspannen en plezier kunnen hebben met hun kind, laat ik het kind en de ouders weer los.

Dit loslaten is een loslaten wat ik met plezier en ontroering doe. Wat ben ik trots op dit kind en blij om de stappen die zij of hij heeft kunnen maken!
En natuurlijk is er ook het gemis, het kost me even wat tijd en in gedachte blijft dit kind nog even bij me. Ook na verloop van tijd, vraag ik me af hoe het zal gaan. Daarom vind ik het altijd erg leuk als ik van ouders, of het kind zelf, hoor hoe het met hem of haar gaat.

Het mooie van los kunnen laten, is dat er ruimte ontstaat voor iets nieuws. Zoals een gezegde dat ik ooit las: als je blijft treuren en staren naar de plek waar de zon onder ging, zul je niet de vreugde kunnen ervaren van de opkomende zon.

Soms is het heel moeilijk om los te moeten laten. Als de dingen niet gaan zoals je zou willen, als je kind heel anders blijkt te zijn als je zou wensen. Als je kind gedrag vertoont waar je je als ouder voor schaamt of waar je niet mee om kunt gaan. Je wilt zo graag dat het anders gaat. Je raakt meer en meer gespannen, dit voelt je kind feilloos aan en zal hier met nog meer spanning en lastig gedrag op reageren. Zie dan nog maar eens ontspannen los te laten!

En toch, ook in situaties waarin je denkt dat het onmogelijk is om los te laten, waarin het voelt alsof je de ander daarmee in de steek laat, kan het soms toch goed zijn om even niets te doen. Je terug te trekken in jezelf, te voelen wat er in jou beweegt. Als je je patroon of je handelen verandert, loslaat waarvan je denkt dat jij of de ander niet zonder kan, ontstaat vaak het meest overwachte.

 

De vicieuze cirkel van het beeld
 
Als ik blijf kijken
Zoals ik altijd keek
Dan blijf ik denken
Zoals ik altijd dacht
 
Als ik blijf denken
Zoals ik altijd deed
Dan blijf ik geloven
Zoals ik altijd geloofde
 
Als ik blijf geloven
Zoals ik altijd geloofde
Dan blijf ik doen
Zoals ik altijd deed
 
Als ik blijf doen
Zoals ik altijd deed
Dan overkomt mij
Wat mij altijd overkwam
 
Maar als ik nu mijn ogen sluit
En mijn ware zelf voel van binnen
Dan kom ik deze cirkel uit
En kan ik steeds opnieuw beginnen
                       
Bron onbekend