Wellicht komt bovenstaande zin je bekend voor…
Je hoort het jezelf zeggen of misschien hoor je dit je kind(eren) boos en verdrietig uitroepen.
Goed luisteren is best moeilijk.
Let maar eens op: als iemand iets begint te vertellen heb je wellicht meteen gedachten over wat jij zelf in dergelijke situatie hebt meegemaakt.
Of de ander zoiets zegt als ‘ja dat herken ik’ en neemt zomaar het gesprek over!
Wat ons kan belemmeren in het luisteren naar ons kind, is een beeld wat we ons gevormd hebben, het beeld van hoe het hoort of hoe we het graag willen (zien).
Als je echt luistert, moet je misschien je beeld dat je van je kind hebt bijstellen.
Als jouw kind bijvoorbeeld niet de kleding aan wilt die jij heb uitgekozen en zelf iets kiest, schaam je je misschien om de rare kleurcombinatie. Of als je kind weigert iemand een hand te geven, voel je je opgelaten om het ‘onbeleefde gedrag’.
Je trekt het je wellicht persoonlijk aan en voelt je falen als opvoeder.
Neem eens de tijd om te luisteren naar de beweegredenen van je kind.
Durf je het beeld dat je hebt hoe jouw kind zou moeten zijn, los te laten?
Een kind dat zich niet gehoord voelt, kan zich erg onzeker voelen en denken dat het (er) niet mag zijn zoals het is, dat het niet goed is zoals het is. Een kind dat zich niet gehoord voelt, zal zelf ook minder goed luisteren.
Het vraagt moed om los te laten. Kun je echt open en oprecht naar je kind kijken en luisteren zonder vooraf gevormde gedachte over hoe het zou moeten?
Tijdens één van de aanvaringen die ik met een van mijn (toen puber)zoons had, verweet hij mij dat ik niet naar hem luisterde.
Ik vond dat hij gewoon zijn eigen gang ging, hij moest eerst maar eens naar míj luisteren en zich aan de regels houden.
In mijn beleving lag onze miscommunicatie aan hem, als hij zich zou gaan gedragen zou het goed komen.
Ik kon niet buiten mijn eigen beeld kijken waardoor ik hem niet écht kon zien. Dit leidde tot een heftige confrontatie.
Pas later zag en hoorde ik hem: Hij ging de strijd niet aan om mij dwars te zitten of om vervelend te zijn: Hij probeerde mij duidelijk te maken dat hij niet lekker in zijn vel zat.
Hier is een fijne oefening in luisteren:
Neem zo’n 10 minuten de tijd. Zorg dat er geen afleiding is van t.v. of telefoon.
Ga tegenover elkaar zitten zodat je elkaar goed kunt zien. Kijk elkaar aan en zorg dat je armen en benen los van elkaar zijn, je hebt een open luisterhouding.
Gebruik een timer en laat je kind zo’n 5 minuten vertellen. Bijvoorbeeld over wat het die dag heeft meegemaakt, hoe het zich voelt, wat het moeilijk of juist leuk vindt. Het maakt niet zoveel uit waar het over gaat.
Wat wel belangrijk is, is dat je kind met ‘ik’ begint. Je kind vertelt vanuit zichzelf.
Je luistert met open houding en met volle aandacht, zonder oordeel. Alsof je deze persoon die tegenover je zit voor het eerst ontmoet en je nieuwsgierig bent naar wat hij of zij te vertellen heeft. Je stelt geen vragen, knikt af en toe bemoedigend.
Als de 5 minuten voorbij zijn, vat je kort samen wat je hebt gehoord en je vraagt of dat klopt. Je kind kan nu aanvullen of verduidelijken als dat nodig is.
Als het lukt kun je ook naar de boodschap achter de woorden luisteren. Hoe vaker je deze oefening doet, hoe makkelijker het je zal afgaan.
Zorg dat je de oefening duidelijk afsluit, bijvoorbeeld door elkaar te bedanken, te knuffelen of een afspraak voor een volgende keer te maken.
Eventueel wissel je van rol.
Kind en Kunstwerkt! Kunstzinnige Therapie voor Helden en Buitenbeentjes 